Viyana'da Bir Gün
Bir objeye bir süre bakakaldığınızda gerçeklikten bir müddet kurtulduğunuzu ve dünyanın sizin için durduğunu hissedersiniz. Yaşadığım durgunluk buna yakın bir şeydi. Odaklandığım nesne, insanların sanki daha yavaş hareket etmesini sağlıyor ve aynı zamanda gözlerimi soğuruyordu. Neyse ki, bakışlarımı ondan ayırabildim. Kaç saniye boyunca gözlerimi kırpmadım bilmiyorum ancak feci bir ağrıyla sınanmaya başladım. Birkaç defa göz kapaklarımı açıp kapattım, neyse ki geçti. Gözlerimle uğraşırken feci bir gürültü koptu istasyonda. Simsiyah bir tren istasyona yanaşıyordu; irkildim. Gürültünün yarattığı şoke etkisi neticesinde her şey normal hızına kavuştu. Olan biteni takip etmeye çalıştım bir süre. İnsanlar sağa sola koşuşturuyor, ortama değişik bir ses cümbüşü hakim oluyordu. O sırada saat yedi yönünde gördüğüm bir tabela sayesinde anladım; Viyana Tren İstasyonu’ndaydım. Kendi eksenim etrafında döndüm, akabinde bakışlarımı az önce odaklandığım objeye yeniden götürdüm. Baktığım şey bir gazet